Designer Dialogues: Dries DePoorter

Op dit moment is het een maand geleden dat je The Flemish Scrollers lanceerde. Dat project ging viral. Beschouw je het al als een succes?

Dries: Ja. Het project wordt zo uitgebreid gedeeld, dat het voor mij wel geslaagd aanvoelt. Eigenlijk heb ik 2 soorten projecten: online werken en fysieke installaties. Bij de online projecten kan ik makkelijk meten hoe succesvol ze zijn, door te kijken hoeveel mensen ze delen.

Een groot bereik is een indicator van succes?

Dries: Voor mij wel, ja. Bij de fysieke installaties is het succes veel moeilijker te bepalen. Ik heb geen tracker om te zien hoeveel mensen mijn werk komen bezoeken op een tentoonstelling. Het gaat mij erom hoeveel mensen het delen en bekijken. Een van mijn laatste projecten voor The Flemish Scrollers, bijvoorbeeld, is The Lookout. Daarmee kun je met je PlayStation-controller onbeveiligde bewakingscamera's over de hele wereld aansturen. Ik vind dat nog altijd veel spectaculairder dan The Flemish Scrollers, maar ik weet dat The Flemish Scrollers het online veel beter zal doen. Het succes van een installatie als The Lookout zal pas over 5 jaar blijken, als ik weet hoeveel aanvragen er zijn geweest om dit op tentoonstellingen of festivals te tonen.

Hangt je succes ook af van het soort mensen dat je met je werk bereikt?

Dries: Nee, ik probeer gewoon een zo breed mogelijk publiek aan te spreken.

De shotgun-benadering?

Dries: Ja. Het geeft me veel voldoening als mensen die totaal niet in kunst geïnteresseerd zijn, mijn werk gaan delen. Een van de ergste afknappers in de kunstwereld, vind ik, is wanneer ze zeggen: "Je moet eerst deze boeken lezen voordat je het werk kunt beginnen te begrijpen." Daar verliezen ze me. Het is iets waar ik me tegen probeer te verzetten. Het grote publiek moet mijn werk onmiddellijk kunnen begrijpen.

En maakt het wat uit wat het grote publiek van je projecten vindt?

Dries: Ik laat het aan hen over. Ik toon de gevaren van bepaalde technologieën. Wat mensen daarvan vinden, is aan hen. Ik denk dat ik me perfect bewust ben van de vragen die het oproept, maar ik zal ze niet altijd beantwoorden. Soms doet het er wel toe. Oorspronkelijk was het idee om een vervolg te lanceren op The Flemish Scrollers, bijvoorbeeld. Ik had in mijn webwinkel een functie geïnstalleerd waarmee elke politicus in België 1 procent van zijn salaris kon betalen om het programma ervan te weerhouden over hem te tweeten.

Als een soort chantage?

Dries: Ja, ik heb lang geaarzeld of ik die functie niet gewoon samen met het eerste deel zou lanceren, maar dat zou te veel op chantage lijken. Dat is niet waar het werk over gaat, dus ik heb ervan afgezien.

Ging het erom een businessmodel voor dit project uit te vinden?

Dries: Misschien wel. Ook al wist ik natuurlijk dat geen enkele politicus het zou kopen. Toch vond ik het belangrijk dat het hele systeem zou werken, dus heb ik het gebouwd. Uiteindelijk hebben we beslist om het niet te lanceren. Maar ik denk dat ik er vandaag over zal Tweeten, omdat het idee er was, en ik wil dat in ieder geval delen. Het feit dat mijn projecten deze kleine bedrijfsmodellen bevatten, is de invloed van mijn ouders. Mijn vader heeft een domoticabedrijf, voor de automatisering van mensen hun huizen. Zodat je bijvoorbeeld met je telefoon alle lichten in je huis aan kunt doen, of de badkuip kunt vullen voordat je thuiskomt. Al van jongs af aan voedde dit mijn fascinatie voor technologie. Ik heb 6 jaar elektrotechniek gestudeerd en was van plan om het familiebedrijf over te nemen, maar toen ben ik naar de kunstacademie in Gent gegaan. Ik miste een zekere creativiteit.

Maar je hebt toch het gevoel dat je de juiste keuze gemaakt hebt?

Dries: Dat denk ik graag. Soms moet ik wel uitleggen wat ik nu precies doe. Het is tenslotte een kunstschool, dus in het begin krijg je de standaardvragen: Hoe ga je geld verdienen? Als gevolg van die vragen hebben veel van mijn projecten een soort inkomstenmodel. Het is duidelijk dat alle aandacht voor The Flemish Scrollers zorgt voor meer verkoop in mijn webwinkel. Meer en meer bedrijven en mensen beginnen me te volgen, ik krijg meer aanvragen voor lezingen, en als gevolg daarvan blijft mijn reputatie groeien.

Heb je voortdurend nieuwe projecten nodig om de aandacht te laten groeien voor wat je als kunstenaar doet?

Dries: Ik wil geen one-hit-wonder zijn. Ik wil niet herkend worden als die gast die Die With Me maakte, de app die alleen werkt als de batterij van je telefoon onder de 5% zakt en waarmee je kan chatten met anderen wiens telefoon ook bijna leeg is. Dat ging ook helemaal viral, maar dat was 3 jaar geleden. Nu is het The Flemish Scrollers, en volgend jaar moet het iets anders zijn. Het kan niet dat ene project zijn.

Is het erg als je werk op een bepaald moment niet meer actueel is?

Dries: Dat is de reden waarom ik steeds nieuwe dingen moet maken. Het moet relevant blijven. Maar de belangrijkste reden waarom ik mijn ideeën zo snel uitwerk, is dat ik zodra ik op een bepaald idee of concept kom, altijd het gevoel heb dat op dat moment iemand anders precies hetzelfde idee zal hebben.

Dit gevoel van haast in je werk weerspiegelt zich in de vluchtigheid van het viraal gaan. Hoe is het voor jou als een project zo snel over de hele wereld wordt opgepikt?

Dries: Als ik hoop dat een bepaald project viraal gaat, zorg ik ervoor dat ik voorbereid ben. Toen ik The Flemish Scrollers lanceerde, heb ik mijn agenda voor de rest van de week leeggemaakt. Voor ik een project online zet, maak ik voor mezelf een lijst met de 10 vragen die het meest waarschijnlijk gesteld zullen worden. Elke 5 minuten komt er namelijk een e-mail van een persagentschap met vragen over mijn werk, en met de lijst kan ik bijna alle antwoorden copy-pasten. Ik reageer onmiddellijk op alles, om er het maximum uit te halen.

Toen je The Flemish Scrollers lanceerde, merkte ik dat je elk uur updates van het bereik op Instagram plaatste. Dat houdt je echt bezig op die momenten, niet?

Dries: Ik vind het tof als andere mensen er een mening over hebben. Ik kopieer zinnen die ik interessant vind, dingen die me zelf nog niet waren opgevallen aan het project. Ik voel wel de adrenaline op zo'n dag. Het is absoluut een kick om viral te gaan.

De keerzijde van viral gaan is dat het maar zo lang duurt. Wat gaat er nu gebeuren met The Flemish Scrollers?

Dries: De software blijft natuurlijk draaien, dus de politici blijven bekeken worden. De technologie evolueert snel, wat betekent dat mijn projecten up-to-date moeten blijven. De volgende software-update zal het mogelijk maken om te onderscheiden of politici aan het scrollen of aan het typen zijn. Gezichtsherkenningssoftware wordt steeds beter, en ik vind dat ik ook die software moet updaten.

Ik zal je niet vragen wat je nu gaat maken, anders is iemand anders je voor.

Dries: Precies, die slaan we maar over.