#heyddw: re:flex

Hey re:flex! Zou je in een paar zinnen kunnen omschrijven wie jullie zijn, waar jullie vandaan komen en waarom jullie ontwerpers zijn geworden?

Hey! Wij zijn Benton Ching, Pierre Azalbert en Karlijn Sibbel, een multidisciplinair team van designers, engineers en wetenschapsenthousiastelingen. We hebben elkaar ontmoet tijdens onze studie Innovation Design Engineering aan het Royal College of Art en Imperial College in Londen. Benton is vanuit Australië naar Londen verhuisd en studeerde daar eerder Political Philosophy. Pierre komt uit Frankrijk en studeerde Electrical Engineering in Londen voordat hij aan zijn master begon. Karlijn, tot slot, studeerde Product Design aan ArtEZ in Nederland. Zij groeide op in Wageningen, niet ver daar vandaan. 

Wat kenmerkt jullie werk?

We zien onszelf graag als iets ergens tussen ontdekkingsreiziger, knutselaar en experimentator in. Ons werk komt - vanuit onze academische achtergrond - voort uit een combinatie van onderzoek en experiment.

Waar halen jullie je inspiratie vandaan?

We laten ons inspireren door systemen en processen in de natuur, en door inzichten die ontstaan door verbanden te leggen tussen schijnbaar verschillende onderzoeksgebieden. We doen graag een beroep op specialisten om zo meer te weten te komen over hun specifieke vakgebied en interesses op het gebied van onderzoek: als buitenstaander in een nieuw wetenschapsgebied duiken kan echt inspirerend en verrijkend zijn, omdat het vaak verbindingen tot stand kan brengen die buiten de grenzen van een bepaald vakgebied liggen.

Jullie vormen een multidisciplinair team met een passie voor het overbruggen van de kloof tussen wetenschappelijk onderzoek en het dagelijks leven. Hoe ziet een gemiddelde dag in jullie studio eruit?

Haha, nooit hetzelfde! Het leukste vinden we ons werk in de werkplaats/het lab. Daar voeren we nieuwe testen uit en maken we prototypes. Maar we hebben ook dagen vol vergaderingen om daarmee samenwerkingen met de industrie of onderzoekers te verkennen, of in wetenschappelijke publicaties te duiken en onderzoek te doen. Als team proberen we de rollen die we op ons nemen te verschuiven; dat maakt de samenwerking leuker en zo leren we samen nieuwe dingen. Op dit moment doen we een residency bij Makerversity, wat ons veel mogelijkheden geeft om experimenten uit te voeren en andere ontwerpers en makers te ontmoeten.

Jullie zeiden over re:flex ook dat het is geïnspireerd door de natuur. Zijn jullie bekend met biomimicry? En denken jullie dat dit van toepassing is op jullie ontwerpen?

Toen we bezig waren met de ontwikkeling van ons materiaal was er een publicatie die ons echt inspireerde: een publicatie van de fysioloog J. Scott Turner en de architect Alan Penn over aanpassing en biomimicry. Een interessant onderscheid dat begon te ontstaan was tussen biomimicry en nature-inspired engineering (op de natuur gebaseerde techniek), zij het een met lichtelijk vage grenzen.

Pierre kwam met een heel interessante werkdefinitie: biomimicry kijkt naar hoe de natuur zich heeft aangepast aan veranderingen, terwijl nature-inspired engineering op zoek gaat naar hogere principes van hoe de natuur zich aanpast. Dat wil zeggen, de eerste kijkt naar het nabootsen van morfologische veranderingen in organismen die voortkomen uit hun ontwikkeling in specifieke contexten, terwijl de tweede kijkt naar de principes achter deze ontwikkelingen.

Hoewel er echt interessante inzichten te verwerven zijn met beide benaderingen, hebben we bij het eerste onderzoek naar re:flex gekozen voor een op nature-inspired engineering-aanpak.

Jullie stellen je een wereld voor waar materialen niet meer inert zijn, waardoor objecten zich kunnen aanpassen aan de behoeften van de gebruiker. Hoe zou zo'n wereld eruitzien? En hoe zouden we daarin leven?

Dit idee van een actieve wereld is eigenlijk ingegeven door de natuur - gebaseerd op haar vermogen zich voortdurend aan te passen en te herconfigureren. Het zou een wereld zijn waarin slimme materialen het mogelijk maken objecten zelf te transformeren of om te zetten. Het interessante vermogen dat vormveranderende materialen ons geven is dat ze hun doel en gebruik kunnen veranderen door te transformeren in een andere vorm. Dit zou zich bijvoorbeeld kunnen vertalen in een object dat zich vormt rond verschillende lichamen of producten die meerdere toepassingen of zelfs eigenaars kunnen hebben. Als je zou uitzoomen op systeemniveau in plaats van op individueel niveau, zouden deze slimme materialen idealiter reageren op veranderingen in hun directe omgeving en dus onze omgeving aanpassen aan wat nodig is. Denk bijvoorbeeld aan passieve koelsystemen die schaduw creëren en de wind door de stad sturen. Of stel je voor dat een stad reageert op verontreinigingsniveaus of weersveranderingen. Het is de visie van een 'levende' en 'ademende' wereld die al tientallen jaren tot de verbeelding spreekt.

Termieten zijn hiervan een concreet voorbeeld uit de natuur. De werkers passen zich voortdurend aan en herconfigureren de tunnels in hun terp om de stroom van warmte, zuurstof en vocht te reguleren in reactie op de veranderende omstandigheden buiten hun nest. Het is deze eigenschap van de termieten die hen zo veerkrachtig maakt.

Wat willen jullie in de toekomst nog bereiken met jullie werk?

Het uiteindelijke doel dat we willen bereiken met re: flex is gedragsverandering rond materiaalgebruik bevorderen. Op dit moment lijkt er een mismatch te zijn tussen het soort materialen dat we gebruiken en de doeleinden waarvoor ze bedoeld zijn. Zo gebruiken we materialen die honderden jaren meegaan in producten die een paar dagen en soms zelfs seconden worden gebruikt. Daarnaast zien we vaak niet in hoe materialen deel uitmaken van een groter systeem en hoe we daar dus mee om moeten gaan. Dit zijn problemen waar we ons steeds meer bewust van worden en ze vragen om een gedragsverandering rond materiaalgebruik. Een interessant citaat van Philip Ross van Mycoworks dat dit goed verklaart is: "Er is niet zozeer een crisis van materialen, maar van hoe we erover denken, ze organiseren en ze gebruiken."

We hopen een bijdrage te leveren aan het discours over dit onderwerp door te onderzoeken hoe producten een langere levensduur kunnen hebben door ze aanpasbaar te maken. We onderzoeken de mogelijkheden van het gebruik van slimme materialen die gemakkelijk kunnen bewegen en als gevolg van de hitte van vorm kunnen veranderen. Hoewel deze materialen al tientallen jaren bestaan, gebruiken we ze niet in ons dagelijks leven. Omdat deze materialen volledig nieuwe en soms gecompliceerde mogelijkheden bieden, willen we deze mogelijkheden verkennen en delen door de unieke esthetische en functionele eigenschappen ervan in een alledaags context te tonen en door ze toegankelijk te maken voor ontwerpers en makers.

Jullie hebben geëxperimenteerd met temperatuur. Met welke andere natuurlijke elementen zouden jullie voor toekomstige ontwerpen willen experimenteren?

Het zou interessant zijn te experimenteren met materialen die reageren op bijvoorbeeld vocht, Uv-licht of magnetische velden. En die bestaan al! Maar we willen ons eerst richten op het verder ontwikkelen van re:flex en het experimenteren met verschillende materiaalcombinaties die reageren op verschillende temperatuurbereiken.

Als jullie één iemand in de wereld zou kunnen kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper of iemand anders), wie zou dat zijn en waarom?

Ik denk dat dat voor elk lid van het team weleens anders kan zijn! Aan de ene kant zijn er zoveel materiaaleigenschappen en toepassingen die we met re:flex zouden kunnen verkennen in verschillende sectoren. Het zou bijvoorbeeld prachtig zijn als een groot sportkledingbedrijf met ons materiaal herconfigureerbare of aanpasbare schoenen of beschermingsmiddelen zou kunnen maken, of een ziekenhuis steunzolen of protheses snel op maat zou kunnen maken.

Aan de andere kant willen we graag meer fundamenteel onderzoek doen naar vormveranderende materialen. Het Morphing Matter Lab, gevestigd aan de Carnegie Mellon University zou echt cool zijn om mee te werken. Ze hebben veel machines, kennis en talent op het gebied van Morphing Materials. Echt een droom, met hen te kunnen werken!

Afgelopen DDW exposeerde jullie re:flex bij VEEM. Hoe werd het project ontvangen?

Het was een geweldige ervaring in het VEEM gebouw te exposeren omdat het publiek dat er komt zo divers is! Het was geweldig gesprekken te voeren met mensen van verschillende leeftijden en te zien hoe ze reageerden op de samples en objecten die we hadden gemaakt.

Mensen waren echt geïnteresseerd in hoe het materiaal werkt en wat we er vervolgens mee kunnen doen. We kregen ook een aantal leuke nieuwe ideeën om re:flex op verschillende manieren in te zetten. We kregen ook veel vragen over het milieu-aspect van re:flex, wat leidde tot interessante gesprekken over duurzaamheid en de noodzaak van gedragsverandering rond materialen.

Hebben jullie nog nieuws dat jullie zouden willen delen met de DDW-community?

Ja! Er komen spannende dingen aan voor re:flex. Zeker nu we bij Makerversity in Londen werken hebben we de mogelijkheid veel meer dingen te onderzoeken en te maken. Hoewel we het nog niet kunnen delen, raden we je zeker aan op de hoogte te blijven via onze social media of door je aan te melden voor onze nieuwsbrief!

Hey ontwerper! Wil jij ook gefeatured worden op onze website? Gebruik #heyddw bij je Instagram posts en wie weet ben jij de volgende!